-Πού πάτε;

-Πουθενά.
Έχουμε κάτσει εδώ και αγναντεύουμε τη θέα.Θέλουμε να χαθούμε.Να γiνουμε με κάποιο τρόπο μέρος της.
Κουραστήκαμε να λαχανιάζουμε πίσω από πόθους,ελπίδες και γιατί.
Χαμογελάσαμε,υποκλιθήκαμε και είπαμε «παραιτούμε».

-Και δεν φοβάστε;

-Ναι.Αυτό το βάρος,ο φόβος,η αγωνία....Γι'αυτό κάτσαμε εδώ..

-Θέλω να πω,δεν φοβάστε πως θα το μετανιωσετε...για όλον αυτόν τον χαμένο χρόνο.

-Δεν είναι χαμένος.Γιατί;Μια ζωή πρέπει κυνηγάμε κάτι;

-Όχι.Αν δεν έχεις κάτι που θες να κυνηγήσεις.Δεν έχεις;

-Δεν ξέρω...
Δεν θέλω να έχω...
Θέλωα μόνο να χαθώ.