Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Μικρες ευτυχίες

Η σοκολάτα
οι κατηφόρες με το ποδήλατο
η πανσέληνος
οι μπουρμπουλήθρες
τα χριστουγεννιατικα φωτάκια
η μυρωδιά της βενζύνης
ο ουρανός με ενδιαφέρον σύννεφα
τα καλειδοσκόπια
τα πράσινα μήλα
Τα έντονα κραγιόν
τα μικρά σινεμά
τα δυνατά γέλια
τα αυτοκίνητα που περνούν με τη μουσική στη διαπασόν[εκτός αν είναι σκυλάδικα]
οι αμπελοφιλοσοφίες
οι βόλτες χωρίς σκοπό
τα δώρα με περιτύλιγμα
τα βιβλία που μυρίζουν
τα καταστρώματα
τα χαμόγελα [τα αληθηνά και όχι αυτά που λένε χάρι σου κάνω]
η θέα από ψηλά

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Το προφιλ

Τι;
Εμ...δεν θυμαμαι..

Είμαι μία ασυναρτησία.
Δεν έχω νόημα.

Στον ελεύθερο μου χρόνο πηδάω από ταράτσες
Και βουλιάζω σε ουρανούς.
Καταπίνω χάπια φλόγες σοκολάτες και ψέματα.
Κυνηγάω κάτι απροσδιόριστο.

Στόχος της ζωής μου είναι η θολούρα ετσι ώστε να μην παίρνω πρέφα οτιδήποτε μπορει να βαρύνει τα ματια μου.

Ανώρυμη.
Αυτό με θεωρούν επειδή χασκογελάω μεθυσμένη
και ύστερα κουλουριάζωμαι και κλαίω τρέμοντας
και επειτα γελάω
γελάω
και γελααάω

Μια μάγισσα μου είπε ότι αν θυμηθώ πού έκρυψα το βαρύ σεντούκι με τα ματωμένα μυστικά και το βγάλω στο φώς θα καταλάβω.
Δύσκολο πράγμα οι αποφάσεις και οι ανασκαφες.

Προς το παρόν προτιμώ να χορεύω τσαλαβουτώντας στο χάος.
Προς το παρόν είμαι μία ανώρυμη ασυναρτησία.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

-Πού πάτε;

-Πουθενά.
Έχουμε κάτσει εδώ και αγναντεύουμε τη θέα.Θέλουμε να χαθούμε.Να γiνουμε με κάποιο τρόπο μέρος της.
Κουραστήκαμε να λαχανιάζουμε πίσω από πόθους,ελπίδες και γιατί.
Χαμογελάσαμε,υποκλιθήκαμε και είπαμε «παραιτούμε».

-Και δεν φοβάστε;

-Ναι.Αυτό το βάρος,ο φόβος,η αγωνία....Γι'αυτό κάτσαμε εδώ..

-Θέλω να πω,δεν φοβάστε πως θα το μετανιωσετε...για όλον αυτόν τον χαμένο χρόνο.

-Δεν είναι χαμένος.Γιατί;Μια ζωή πρέπει κυνηγάμε κάτι;

-Όχι.Αν δεν έχεις κάτι που θες να κυνηγήσεις.Δεν έχεις;

-Δεν ξέρω...
Δεν θέλω να έχω...
Θέλωα μόνο να χαθώ.